Naam: Jitske Pronk
Leeftijd: 20 jaar
Gevaren bij: Maersk
Schip: Maersk Kimi

Allereest: Vertel eens wat over jezelf. Wie is Jitske Pronk?

Haha ok! Je kan wel merken, ik ben iemand die vrolijk in het leven staat en wel van een uitdaging houdt. Sporten, met name badminton is een passie van me en verder is de zee onmisbaar in mijn leven.

Klinkt goed! Nou ben je net terug op het vasteland. Ben je alweer gewend aan het leven als landkrab of mis je de zoute zeelucht alweer?

Nou ik moet zeggen dat ik nooit echt een landrot ben geweest, maar ik kan niet ontkennen dat ik het wel weer even fijn vind om vaste grond onder mijn voeten te hebben! Daarentegen blijft de zee altijd een gemis, hehe. Maar leven aan boord in vergelijking met de opleiding (De minor, red.) op dit moment… Kom maar op met dat schip!

Je ziet het zeeleven dus helemaal zitten! Je hebt bij Maersk gevaren, tussen de containers. Hoe beviel de containervaart? Lekker hectisch zeker, dat snelle leven?

Ja, ik heb voor een half jaar bij Maersk gevaren, om precies te zijn de Maersk Kimi, een oud Nedlloyd-schip. Maersk vaart een lijnendienst, waarbij de Maersk Kimi zich op de Europa – Midden-Oosten-dienst bevindt. Lijnendienst en containervaart is altijd druk druk, veel havens en vaak lig je er minder dan 24 uur. Met name in Europa waar de havens elkaar achter elkaar opvolgen is het behoorlijk aanpoten, zeker met Rotterdam als bunkerhaven! Constant vertrek en aankomst vergt toch wel wat van je, of je nu in de machinekamer of op de brug staat.

Druk, druk, druk dus! Zijn er ondanks de strakke planning toch nog gekke dingen gebeurd?

Gekke, rare, leuke dingen! Wat wil je horen? Haha! Als je de wal op kan is het altijd gezegllig. Algeciras, Salalah en Dubai niet te vergeten. Wat een wereldstad. Niet normaal hoe groots en vooral duur! Wat wel een apart gevoel gaf was met name kerst en oud en nieuw. Niet met je familie en vrienden, maar met je ‘tweede familie’ aan boord. Zo moet je het toch wel zien. Echt een ervaring om niet te missen!

Dat klinkt inderdaad geweldig! Waren en ook dingen die je minder goed bevielen?

Minder, minder… Je hebt altijd van die dagen met een dipje. Echt kunnen benoemen waarom is vaak moeilijk. Soms het werk, er is natuurlijk altijd iets wat je leuker of minder leuk vind. Desondanks blijft alles interessant. En ja, ik mis soms mijn familie en vrienden ook hoor, kan niet zeggen dat ik nooit aan ze heb gedacht. Vooral als je dan weer een keer in Rotterdam aanmeert. Vooral de laatste keer was even slikken, haha!

Dat lijkt me niet meer dan natuurlijk, maar gelukkig geen vervelende incidenten! Onze opleiding is duaal. Je kan dus zowel werktuigkundige als stuurvrouw worden. Heb je tijdens je stage een voorkeur ontwikkeld voor een van beide?

Hah, ja! Daar heb ik gedurende mijn stage ook over nagedacht. Zeker omdat Maersk nu ook naar het conventioneel varen (Hierbij monstert men aan als stuurman of werktuigkundige en blijft men dat de gehele monsterperiode, waar Maersk vroeger marofs periodiek vroeger liet wisselen van taak, red.) is overgestapt. Ik heb niet voor niets de opleiding Maritiem Officier gekozen, beide vakgebieden trekken me erg aan! De techniek trekt me op dit moment het meest aan, met name door de verscheidenheid in systemen en gerelateerd werk. Er blijft altijd wel wat te doen. Je zal echt nooit een moment stilstaan en je tijd niet nuttig besteden. Je mist daarentegen wel de vrijheid die je op de brug kan vinden. Wat dat betreft zal ik nog veel discussies met mezelf moeten leveren eer ik tot een conclusie kan komen!

Dan wens ik je daar erg veel sterkte mee. Heb je al enig idee bij welke rederij je je tweede stage wil gaan varen?

Nog een keer bij Maersk varen zou nu mijn eerste keuzen zijn. Verder lijkt een rederij die gespecialiseerd is in zware lading mij ook interessant. Maar ik heb me daar nu nog niet op gefocust.

Groot gelijk, dat is nu ook nog toekomstmuziek. Heel erg bedankt voor je tijd, succes met je opleiding en een behouden vaart!

“Dit is oud nieuws!”, hoor ik u dan denken, “Waarom oude cruiseschepen uit de sloot halen?”, en daar heeft u dan volkomen gelijk in. Ware het niet het geval dat Discovery Channel een documentaire over de ramp maakt. “Nog steeds niet wereldschokkends.”, zou u zeggen, “Dat doen ze wel vaker.”. Het leuke is echter dat men zich voor deskundigheid heeft gewend tot het STC, en in specifiek Joris de Groot. Joris geeft namelijk les over voortstuwingssystemen en kan vrijwel altijd in de kelder van de school gevonden worden, waar de dieselmotoren zich bevinden die worden gebruikt voor de practica betreffende voortstuwingseenheden. Welke geheimen van de smid Joris aan de nieuwsgierige filmers heeft overhandigd weet ik zelf ook niet, maar op 13 januari 2013 (precies een jaar na de ramp) zullen wij het weten. De documentaire wordt dan namelijk uitgezonden op Discovery Channel. Zet het in de agenda!

Bron en foto: STC Facebookpagina.

Allereerst begonnen wij (ik had mijn vriendin meegebracht) met een bezoekje aan de Zeeland, het schip dat in de foto in mijn vorige stukje op de achtergrond is te zien. Op de kade voor het schip was ook flink uitgepakt met o.a. een survivalbaan, schietbaan, en een soort circuit waar constant rupsbandvoertuigen rondjes reden. De Zeeland is, zoals eerder vermeld, een Oceangoing Patrol Vessel (OPV) van de Hollandklasse, oftewel een patrouilleschip. Het is 107,6m lang, 16 meter breed en heeft een waterverplaatsing van 3750 ton. Eind 2009 is begonnen met de bouw door Damen Schelde Naval Shipbuilding, en het schip is in 2012 afgeleverd, dus het is gloednieuw. De twee dieselmotoren die de dieselelektrische voortstuwing verzorgen leveren gezamelijk 5,4 MW (ong. 14,500 pk), waarmee het schip een topsnelheid heeft van 22 knopen. Naast een 50-koppige bemanning is het schip ook uitgerust met een 76-milimeterkanon, een 30-milimeterkanon (beide op de voorsteven), en een hele rits mitrailleurs. Ook zijn er een NH-90 helikopter en 2 speedboten aan boord. In het schip werd een presentatie gegeven over piraterij, maar mijn vriendin kreeg hier de zenuwen van dus deze hebben we gelaten voor wat het was. De brug leek verdraaid veel op een brug zoals ik die ken, met Heading indicators, Rate of Turn indicators, radar, enz. en verdraaid weinig grote rode knoppen om kernoorlogen mee te ontketenen.

Even verderop lag de Hr. MS. De Ruyter, een fregat uit de Zeven Provinciën-klasse (wie verzint die namen?). Dit schip is met 144 meter lengte en 17 meter breedte een slagje groter dan de Zeeland. Het schip is primair bedoeld als luchtverdediging voor een scheepsverband. Ook kan het dienen als vlaggenschip (commandocentrum), en in die hoedanigheid heeft het tweemaal dienst gedaan in de Golf van Aden, als onderdeel van de antipiraterijmissie Ocean Shield. De 2 Wärtsilä 16 V26 dieselmotoren (13.600 pk totaal) en 2 Rolls Royce Spey SM 1A gasturbines (52.300 pk totaal) stuwen dit schip, dat met 6.050 ton waterverplaatsing geen kleintje is, naar een verbazingwekkende topsnelheid van 30 knopen!

De marine had geen moeite gespaard en zelfs een heuse onderzeeër van de Walrusklasse (wederom, wie?), de Hr. Ms. Zeeleeuw, aan de kade gelegd. Hiervoor stond echter een enorme rij, aangezien de ruimte aan boord natuurlijk zeer beperkt was, in tegenstelling tot de belangstelling. Met 68 meter lang en 2450 ton waterverplaatsing (aan oppervlak, 2800 ton onder water) was dit een kleintje, naast de De Ruyter. De 3 SEMT-Pielstick diesels van 4,63 MW en de Holec elektromotor 5,1 MW (6910 pk) zorgen ervoor dat de Zeeleeuw een topsnelheid van 20 knopen heeft. Door de dieselelektrische aandrijving is het schip echter muisstil, en maakt het zelfs minder geluid dan een kernonderzeeër.

Hierna werd het tijd voor het eerste en laatste niet-marineschip, de HAM 317 van Van Oord. Dit is een sleephopperzuiger (een schip met een soort enorme stofzuiger eraan, om zand van de bodem te zuigen, om het later ergens anders weer op te spuiten), die o.a. wordt ingezet om de Tweede Maasvlakte te bouwen. Met 96 meter lengte en 18 meter breedte viel dit schip lichtelijk achter bij de flitsende marineschepen, maar het indrukwekkende netwerk van pijpen en het feit dat het ruim (waar het zand in op wordt geslagen) volledig open is, maakten een hoop goed. Een rondje over de brug kon eigenlijk weinig aan het licht brengen dat mij nog niet bekend voorkwam.

Daarnaast krioelde het op de Nieuwe Maas van de schepen. Het BVA-regelement (Bepalingen te Voorkoming van Aanvaringen) kon wel uit het raam, want er was geen touw aan vast te knopen. Het mag een klein wonder heten dat er geen dam van gezonken schepen dwars over het water naast de Erasmusbrug ligt. Daarnaast waren er spectaculaire demonstraties van onder andere de waterpolitie, de mariniers, helikopters etc. Ook de sfeer liet niets te wensen over, met vele bandjes en koren die de kade een weekend lang hun podium mochten noemen. Als kers op de taart werkte het weer ook prachtig mee, en dus kan ik niet anders concluderen dan dit een zeer geslaagde editie van de Wereldhavendagen was. Volgend jaar is het thema Rusland. Haal de berenmutsen en vodka maar vast uit de kast!

De foto’s zijn helaas van mindere kwaliteit, daar ze met mijn mobiele telefoon zijn genomen. M’n vriendin had d’r camera meegenomen, maar die had kuren.

Dus, sinds jaar is de Hogeschool voor de Zeevaart overgegaan in de RMU. Dit omdat de school dit jaar enkele HBO-opleidingen die nauwe verwantschap met de maritieme sector hebben heeft overgenomen van InHolland (zoals Scheepsbouw en Chemische Procestechniek). Dit is echter geen zeevaart, en daarom is de naam Hogeschool voor de Zeevaart het raam uit en heeft de RMU zijn intrede gedaan.

Daarnaast kan ik melden dat de STC-group een nieuw schip heeft gekocht (zie foto). Het is een oude RPA-boot, compleet met waterkanonnen! Het schip is herdoopt tot STC Albatros. Op de achtergrond zien we de Zeeland, een Oceangoing Patrol Vessel uit de Hollandklasse van de marine.  

Tot zover mijn korte introductie. Ik wil via deze weg mijn medestudenten nogmaals een fijne stage en een behouden vaart wensen!

De Albatros met op de achtergrond de Zeeland.

Bron: STC Group Facebookpagina