Mede dankzij de berichten op deze site (welke een duidelijk beeld scheppen over de opleiding en het beroep) ben ik verliefd geworden op de zeevaart en heb me ingeschreven voor deze opleiding. Ik heb vorige week de introductie week gehad waarin ik kennisgemaakt heb met de school, de scheepvaart en de stad Rotterdam en vooral mijn medestudenten. En toen op maandag 31 augustus, na leuke activiteiten en interessante excursies van vorige week, de boeken in. Ik ben deze periode begonnen met navigatie, waar we met een hoog tempo door de stof heen gaan. Wat mij opviel is dat ik tijdens deze lessen direct al in aanraking kwam met het beroep en het zeemansleven. De leraren zijn enthousiast en leggen de theorie uit met hun eigen ervaringen, dit schept meteen duidelijkheid en geeft goed weer wat je er daadwerkelijk mee kan.

Huh!? Zullen sommigen misschien wel denken, wat moet die jongen hier? Mitchel Troost plaatste altijd berichten over de opleiding en alles er om heen. Hij is inmiddels geslaagd en zal nu berichten plaatsen vanaf de werkvloer. Juist omdat ik zo gemotiveerd en geënthousiasmeerd werd door deze site vond ik het jammer dat er geen berichten meer geplaatst zouden worden over de opleiding. Daarom zal ik deze taak nu op me nemen door met enige regelmaat berichten te delen over mijn ervaringen op school. Ik hoop ook zo anderen weer aan te spreken om zich meer te gaan verdiepen in de maritieme wereld.

Ik heb er zin in!

Gr. Evert Gielesen

“Dit is oud nieuws!”, hoor ik u dan denken, “Waarom oude cruiseschepen uit de sloot halen?”, en daar heeft u dan volkomen gelijk in. Ware het niet het geval dat Discovery Channel een documentaire over de ramp maakt. “Nog steeds niet wereldschokkends.”, zou u zeggen, “Dat doen ze wel vaker.”. Het leuke is echter dat men zich voor deskundigheid heeft gewend tot het STC, en in specifiek Joris de Groot. Joris geeft namelijk les over voortstuwingssystemen en kan vrijwel altijd in de kelder van de school gevonden worden, waar de dieselmotoren zich bevinden die worden gebruikt voor de practica betreffende voortstuwingseenheden. Welke geheimen van de smid Joris aan de nieuwsgierige filmers heeft overhandigd weet ik zelf ook niet, maar op 13 januari 2013 (precies een jaar na de ramp) zullen wij het weten. De documentaire wordt dan namelijk uitgezonden op Discovery Channel. Zet het in de agenda!

Bron en foto: STC Facebookpagina.

Allereerst begonnen wij (ik had mijn vriendin meegebracht) met een bezoekje aan de Zeeland, het schip dat in de foto in mijn vorige stukje op de achtergrond is te zien. Op de kade voor het schip was ook flink uitgepakt met o.a. een survivalbaan, schietbaan, en een soort circuit waar constant rupsbandvoertuigen rondjes reden. De Zeeland is, zoals eerder vermeld, een Oceangoing Patrol Vessel (OPV) van de Hollandklasse, oftewel een patrouilleschip. Het is 107,6m lang, 16 meter breed en heeft een waterverplaatsing van 3750 ton. Eind 2009 is begonnen met de bouw door Damen Schelde Naval Shipbuilding, en het schip is in 2012 afgeleverd, dus het is gloednieuw. De twee dieselmotoren die de dieselelektrische voortstuwing verzorgen leveren gezamelijk 5,4 MW (ong. 14,500 pk), waarmee het schip een topsnelheid heeft van 22 knopen. Naast een 50-koppige bemanning is het schip ook uitgerust met een 76-milimeterkanon, een 30-milimeterkanon (beide op de voorsteven), en een hele rits mitrailleurs. Ook zijn er een NH-90 helikopter en 2 speedboten aan boord. In het schip werd een presentatie gegeven over piraterij, maar mijn vriendin kreeg hier de zenuwen van dus deze hebben we gelaten voor wat het was. De brug leek verdraaid veel op een brug zoals ik die ken, met Heading indicators, Rate of Turn indicators, radar, enz. en verdraaid weinig grote rode knoppen om kernoorlogen mee te ontketenen.

Even verderop lag de Hr. MS. De Ruyter, een fregat uit de Zeven Provinciën-klasse (wie verzint die namen?). Dit schip is met 144 meter lengte en 17 meter breedte een slagje groter dan de Zeeland. Het schip is primair bedoeld als luchtverdediging voor een scheepsverband. Ook kan het dienen als vlaggenschip (commandocentrum), en in die hoedanigheid heeft het tweemaal dienst gedaan in de Golf van Aden, als onderdeel van de antipiraterijmissie Ocean Shield. De 2 Wärtsilä 16 V26 dieselmotoren (13.600 pk totaal) en 2 Rolls Royce Spey SM 1A gasturbines (52.300 pk totaal) stuwen dit schip, dat met 6.050 ton waterverplaatsing geen kleintje is, naar een verbazingwekkende topsnelheid van 30 knopen!

De marine had geen moeite gespaard en zelfs een heuse onderzeeër van de Walrusklasse (wederom, wie?), de Hr. Ms. Zeeleeuw, aan de kade gelegd. Hiervoor stond echter een enorme rij, aangezien de ruimte aan boord natuurlijk zeer beperkt was, in tegenstelling tot de belangstelling. Met 68 meter lang en 2450 ton waterverplaatsing (aan oppervlak, 2800 ton onder water) was dit een kleintje, naast de De Ruyter. De 3 SEMT-Pielstick diesels van 4,63 MW en de Holec elektromotor 5,1 MW (6910 pk) zorgen ervoor dat de Zeeleeuw een topsnelheid van 20 knopen heeft. Door de dieselelektrische aandrijving is het schip echter muisstil, en maakt het zelfs minder geluid dan een kernonderzeeër.

Hierna werd het tijd voor het eerste en laatste niet-marineschip, de HAM 317 van Van Oord. Dit is een sleephopperzuiger (een schip met een soort enorme stofzuiger eraan, om zand van de bodem te zuigen, om het later ergens anders weer op te spuiten), die o.a. wordt ingezet om de Tweede Maasvlakte te bouwen. Met 96 meter lengte en 18 meter breedte viel dit schip lichtelijk achter bij de flitsende marineschepen, maar het indrukwekkende netwerk van pijpen en het feit dat het ruim (waar het zand in op wordt geslagen) volledig open is, maakten een hoop goed. Een rondje over de brug kon eigenlijk weinig aan het licht brengen dat mij nog niet bekend voorkwam.

Daarnaast krioelde het op de Nieuwe Maas van de schepen. Het BVA-regelement (Bepalingen te Voorkoming van Aanvaringen) kon wel uit het raam, want er was geen touw aan vast te knopen. Het mag een klein wonder heten dat er geen dam van gezonken schepen dwars over het water naast de Erasmusbrug ligt. Daarnaast waren er spectaculaire demonstraties van onder andere de waterpolitie, de mariniers, helikopters etc. Ook de sfeer liet niets te wensen over, met vele bandjes en koren die de kade een weekend lang hun podium mochten noemen. Als kers op de taart werkte het weer ook prachtig mee, en dus kan ik niet anders concluderen dan dit een zeer geslaagde editie van de Wereldhavendagen was. Volgend jaar is het thema Rusland. Haal de berenmutsen en vodka maar vast uit de kast!

De foto’s zijn helaas van mindere kwaliteit, daar ze met mijn mobiele telefoon zijn genomen. M’n vriendin had d’r camera meegenomen, maar die had kuren.

Dus, sinds jaar is de Hogeschool voor de Zeevaart overgegaan in de RMU. Dit omdat de school dit jaar enkele HBO-opleidingen die nauwe verwantschap met de maritieme sector hebben heeft overgenomen van InHolland (zoals Scheepsbouw en Chemische Procestechniek). Dit is echter geen zeevaart, en daarom is de naam Hogeschool voor de Zeevaart het raam uit en heeft de RMU zijn intrede gedaan.

Daarnaast kan ik melden dat de STC-group een nieuw schip heeft gekocht (zie foto). Het is een oude RPA-boot, compleet met waterkanonnen! Het schip is herdoopt tot STC Albatros. Op de achtergrond zien we de Zeeland, een Oceangoing Patrol Vessel uit de Hollandklasse van de marine.  

Tot zover mijn korte introductie. Ik wil via deze weg mijn medestudenten nogmaals een fijne stage en een behouden vaart wensen!

De Albatros met op de achtergrond de Zeeland.

Bron: STC Group Facebookpagina

Voor 2 van de 5 zeilboten verliep de start vlekkenloos, Puma en Telefonica hadden geen problemen en zij zeilden dus ook als eerste de oceaan op. Camper kwam als keurige 3de de startlijn over en kon achter Telefonica en Puma aan. Abu Dhabi en Groupama hadden veel problemen met het ronden van de boeien. Groupama startte met een ander zeil maar dit bracht geen winst.

De wind was goed aanwezig en daarom stoven de zeilboten er ook snel vandoor. Dit was voor mij dan weer erg jammer want hoe eerder ze buiten bereik waren hoe eerder de livefeed weg zou vallen.

De schepen zullen deze leg wat dichter bij elkaar blijven omdat in het westen constant een stuk land zal zijn waar men toch echt niet doorheen kan. Misschien dat sommige schepen het wat oostelijker op gaan zoeken maar of dit winst op zal leveren weet ik niet.

Bron en foto: volvooceanrace.