Pfoe, wat gaat de tijd toch snel. Het voelt soms alsof ik net begonnen ben aan het jaar (is ook wel zo), maar toch zijn er ineens twee weken voorbij geslipt. De tijd vliegt als je het naar je zin hebt!

We zijn jaar 2 lekker stevig weer begonnen. Vorig jaar deden we (afgewisseld) 2 periodes technisch en 2 periodes nautisch (navigatie en beladen), maar nu gaat alles door elkaar heen. Bij het vak navigatie behandelen we deze periode nautische instrumenten. Hier kijken we naar de meeste systemen die je aan boord gebruikt zoals o.a. het GPS-systeem, de snelheidsmeter en de dieptemeter. Juist omdat je ze zo vaak gebruikt, is het goed en interessant om te weten hoe deze systemen werken.

Bij stabiliteit is het rekenen geblazen. De stof van vorig jaar is kort herhaald en opgefrisd, waarna we weer gelijk met nieuwe stof en nieuwe rekenmethodes kunnen oefenen. Wat ik wel erg leuk vond afgelopen week, is dat we als huiswerk een scheepsongeluk van de ‘Pioner Onegi’ moesten analyseren. Bij deze opdracht moesten we onze kennis over stabiliteit gebruiken om te bepalen wat er nu fout was gegaan bij het schip, een erg leuke manier om je kennis toe te passen in de praktijk!

Het technische gedeelte van de opleiding bestaat deze periode uit eigenlijk 3 onderdelen (naast natuurkunde en elektrotechniek, want dat hebben we ook nog ;)) In de theorielessen behandelen we deze periode materiaalkennis of sterkteleer, waarbij we bekijken wat de krachten is die stoffen (voornamelijk staal) kunnen verdragen. Verder kijken we naar gereedschappen, welke soorten heb je en hoe moet je deze gebruiken? En als laatste gaan we dieper in op scheepsdieselmotoren, hierbij breiden we onze kennis uit over hoe zo een machine in elkaar zit en hoe het allemaal werkt. Wat het leuke is van deze module, is dat de theorie van de 3 verschillende onderdelen bij elkaar komen in de machinekamer practica. Hier pas je je kennis over gereedschappen en sterkteleer toe als je opdrachten doet over een onderdeel van de scheepsdieselmotor. Daarnaast is zo’n praktijkles ook een leuke afwisseling met de ‘saaie’ theorielessen.

Maar gelukkig is school niet alleen maar suf voor je uit zitten staren in de lessen. Aangezien mijn school langs de maas staat in Rotterdam, vaart er af en toe nog wat interessants voorbij. Zo kreeg ik vorige week een aangename verrassing toen ik ’s ochtends naar school liep; Het cruiseschip de ‘Aida Prima’ ging weer naar zee en dat levert mooie plaatjes op.

Evert Gielesen

Een foto van de Delfshaven

Helaas heb ik alweer een poos niets meer van me kunnen laten horen…
26 februari, een bijzondere dag, we mochten voor het echt gaan varen. Dit keer niet op de radarsimulator maar op het opleidingsschip de Delfshaven, onder (oud)leerlingen wel bekend als de kotskotter.

De dag begon op tijd, om half negen werden we bij de Jobshaven, bij school verwacht, waar de Delfshaven al lag. Aan boord dronken we een kort bakkie en toen we compleet waren (Ik ging op pad met 4 medestudenten) mochten we assisteren bij het trossen losgooien om te vertrekken. Eenmaal los van wal kregen we door het begeleidende bemanningslid uitleg over de ankerlier en hoe men met trossen om moet gaan, zoals netjes opbergen na gebruik en het juist vastleggen van het schip.

Intussen had de kapitein ons naar de waalhaven gevaren en mochten we naar de brug toe om te gaan beginnen aan de manoeuvreeroefeningen. Na wat korte uitleg over het schip en de apparatuur op de brug mochten we van start met de eerste oefening. Het stilleggen van het schip. Door schroefwerking van een schip zal de achtersteven bij het achteruitslaan een kant op uitwijken. Op deze uitwijking moet je anticiperen bij het stilleggen van het schip, waar we mooi mee konden oefen bij het uitvoeren van de oefening. Om de beurt mochten we achter het roer (pookje) en de telegraaf dit zelf gaan proberen.

Vervolgens was de opdracht om rond te gaan op kort bestek (in auto-termen ‘straatje keren’), van belang is om hierbij goed de snelheid en de afstand tot de kade in te schatten. De Delfshaven reageert erg traag op de telegraaf, het duurt namelijk ongeveer 6 seconden voordat de machine doet wat je op de telegraaf aangeeft. Goed opletten dus dat je als je recht op de kant afvaart op tijd gas achteruit geeft

Nadat we allemaal aan de beurt zijn geweest mochten we het schip gaan meren aan bakboord zijde. Een makkie dacht ik, gewend aan het manoeuvreren met een jacht met boegschroef. Niet dus, we moesten de boegschroef achterwege laten en volledig op het roer en de schroefwerking het schip tegen de kant krijgen. Maar oefening baart kunst, en na drie keer afgekeken te hebben bij mijn klasgenoten is het mij toch zelf aardig gelukt :), alleen een beetje dicht op de kant…

De tijd aan boord was alweer veel te snel voorbij en we moesten helaas al weer terug naar school om te wisselen met de volgende groep. We mochten nog even helpen met het afmeren en de trossen vast te maken, maar toen was het avontuur toch weer voorbij. Ik vond het een erg gave ervaring, vooral leuk om nu daadwerkelijk aan boord te staan en de theoretische kennis toe te kunnen passen in de praktijk.

Hieronder zie je een foto gemaakt door een klasgenoot van de Delfshaven en een actiefoto aan boord .

Dus, sinds jaar is de Hogeschool voor de Zeevaart overgegaan in de RMU. Dit omdat de school dit jaar enkele HBO-opleidingen die nauwe verwantschap met de maritieme sector hebben heeft overgenomen van InHolland (zoals Scheepsbouw en Chemische Procestechniek). Dit is echter geen zeevaart, en daarom is de naam Hogeschool voor de Zeevaart het raam uit en heeft de RMU zijn intrede gedaan.

Daarnaast kan ik melden dat de STC-group een nieuw schip heeft gekocht (zie foto). Het is een oude RPA-boot, compleet met waterkanonnen! Het schip is herdoopt tot STC Albatros. Op de achtergrond zien we de Zeeland, een Oceangoing Patrol Vessel uit de Hollandklasse van de marine.  

Tot zover mijn korte introductie. Ik wil via deze weg mijn medestudenten nogmaals een fijne stage en een behouden vaart wensen!

De Albatros met op de achtergrond de Zeeland.

Bron: STC Group Facebookpagina

Op dit moment hebben Somalische piraten, na de vrijlating van de Rosalia D’Amato, nog negen gekaapte schepen en hun ruim 220 bemanningsleden in hun macht. Dat is relatief goed nieuws, want in dezelfde periode vorig jaar hielden Somalische piraten meer dan veertig schepen en zevenhonderd bemanningsleden gevangen.

Bron: NieuwsbladTransport en foto.

Met deze enorme hijscapaciteit zal dit het sterkste zware lading-schip ter wereld worden. Het schip zal bovendien ook in poolgebieden haar werk kunnen gaan doen, aangezien het schip daar aanpassingen voor krijgt. Naar verwachting wordt het nieuwe schip in maart 2013 opgeleverd, waarna ze in juni van datzelfde jaar volledig operationeel zal zijn. Jumbo heeft verder nog een optie op de bestelling van een tweede schip bij de scheepsbouwer uit Kroatië. Door deze bestellingen wordt Jumbo’s vloot in ieder geval uitgebreid met een dertiende zware lading-schip, plus dus nog een optie op een mogelijk veertiende schip. De hijscapaciteit van de totale vloot loopt dan uiteen van 500 tot 2.200 ton.

Bron en afbeelding: Jumbo Shipping.