Vandaag bevond ik me langs de Oude Maas bij Barendrecht, toen er toevallig iets interessants voorbij kwam: de Artemis van Van Oord. Deze bijna 132 meter lange, zelfvarende cutterzuiger is het zusterschip van de Athena, waar we al eens een bezoekje aan hadden gebracht. In de video hierboven is te zien hoe de Artemis via de Oude Maas richting Moerdijk vaart.

Allereerst begonnen wij (ik had mijn vriendin meegebracht) met een bezoekje aan de Zeeland, het schip dat in de foto in mijn vorige stukje op de achtergrond is te zien. Op de kade voor het schip was ook flink uitgepakt met o.a. een survivalbaan, schietbaan, en een soort circuit waar constant rupsbandvoertuigen rondjes reden. De Zeeland is, zoals eerder vermeld, een Oceangoing Patrol Vessel (OPV) van de Hollandklasse, oftewel een patrouilleschip. Het is 107,6m lang, 16 meter breed en heeft een waterverplaatsing van 3750 ton. Eind 2009 is begonnen met de bouw door Damen Schelde Naval Shipbuilding, en het schip is in 2012 afgeleverd, dus het is gloednieuw. De twee dieselmotoren die de dieselelektrische voortstuwing verzorgen leveren gezamelijk 5,4 MW (ong. 14,500 pk), waarmee het schip een topsnelheid heeft van 22 knopen. Naast een 50-koppige bemanning is het schip ook uitgerust met een 76-milimeterkanon, een 30-milimeterkanon (beide op de voorsteven), en een hele rits mitrailleurs. Ook zijn er een NH-90 helikopter en 2 speedboten aan boord. In het schip werd een presentatie gegeven over piraterij, maar mijn vriendin kreeg hier de zenuwen van dus deze hebben we gelaten voor wat het was. De brug leek verdraaid veel op een brug zoals ik die ken, met Heading indicators, Rate of Turn indicators, radar, enz. en verdraaid weinig grote rode knoppen om kernoorlogen mee te ontketenen.

Even verderop lag de Hr. MS. De Ruyter, een fregat uit de Zeven Provinciën-klasse (wie verzint die namen?). Dit schip is met 144 meter lengte en 17 meter breedte een slagje groter dan de Zeeland. Het schip is primair bedoeld als luchtverdediging voor een scheepsverband. Ook kan het dienen als vlaggenschip (commandocentrum), en in die hoedanigheid heeft het tweemaal dienst gedaan in de Golf van Aden, als onderdeel van de antipiraterijmissie Ocean Shield. De 2 Wärtsilä 16 V26 dieselmotoren (13.600 pk totaal) en 2 Rolls Royce Spey SM 1A gasturbines (52.300 pk totaal) stuwen dit schip, dat met 6.050 ton waterverplaatsing geen kleintje is, naar een verbazingwekkende topsnelheid van 30 knopen!

De marine had geen moeite gespaard en zelfs een heuse onderzeeër van de Walrusklasse (wederom, wie?), de Hr. Ms. Zeeleeuw, aan de kade gelegd. Hiervoor stond echter een enorme rij, aangezien de ruimte aan boord natuurlijk zeer beperkt was, in tegenstelling tot de belangstelling. Met 68 meter lang en 2450 ton waterverplaatsing (aan oppervlak, 2800 ton onder water) was dit een kleintje, naast de De Ruyter. De 3 SEMT-Pielstick diesels van 4,63 MW en de Holec elektromotor 5,1 MW (6910 pk) zorgen ervoor dat de Zeeleeuw een topsnelheid van 20 knopen heeft. Door de dieselelektrische aandrijving is het schip echter muisstil, en maakt het zelfs minder geluid dan een kernonderzeeër.

Hierna werd het tijd voor het eerste en laatste niet-marineschip, de HAM 317 van Van Oord. Dit is een sleephopperzuiger (een schip met een soort enorme stofzuiger eraan, om zand van de bodem te zuigen, om het later ergens anders weer op te spuiten), die o.a. wordt ingezet om de Tweede Maasvlakte te bouwen. Met 96 meter lengte en 18 meter breedte viel dit schip lichtelijk achter bij de flitsende marineschepen, maar het indrukwekkende netwerk van pijpen en het feit dat het ruim (waar het zand in op wordt geslagen) volledig open is, maakten een hoop goed. Een rondje over de brug kon eigenlijk weinig aan het licht brengen dat mij nog niet bekend voorkwam.

Daarnaast krioelde het op de Nieuwe Maas van de schepen. Het BVA-regelement (Bepalingen te Voorkoming van Aanvaringen) kon wel uit het raam, want er was geen touw aan vast te knopen. Het mag een klein wonder heten dat er geen dam van gezonken schepen dwars over het water naast de Erasmusbrug ligt. Daarnaast waren er spectaculaire demonstraties van onder andere de waterpolitie, de mariniers, helikopters etc. Ook de sfeer liet niets te wensen over, met vele bandjes en koren die de kade een weekend lang hun podium mochten noemen. Als kers op de taart werkte het weer ook prachtig mee, en dus kan ik niet anders concluderen dan dit een zeer geslaagde editie van de Wereldhavendagen was. Volgend jaar is het thema Rusland. Haal de berenmutsen en vodka maar vast uit de kast!

De foto’s zijn helaas van mindere kwaliteit, daar ze met mijn mobiele telefoon zijn genomen. M’n vriendin had d’r camera meegenomen, maar die had kuren.

Nadat we de Stornes zowel van binnen als van buiten hadden gezien, was het de beurt aan de Athena. De Athena is op dit moment de grootste Nederlandse cutterzuiger, met een lengte van 131,5 meter, en een breedte van 27,8 meter. Het schip is voor Van Oord haar grootste en eerste zelfvarende cutterzuiger. De Athena kan met haar roterende snijkop tot op 32,4 meter diepte materiaal van de bodem los gaan maken. Bij dit schip was het vooral leuk dat we ook de machinekamer in mochten, want dit was bij de Stornes helaas niet het geval.

Na een lekkere lunch zat het bezoek aan de schepen van Van Oord er helaas al weer op. Het was in ieder geval erg leuk om eens op deze nieuwe baggerschepen een kijkje te nemen!

Voor meer foto’s van beide schepen kun je op mijn Flickr-profiel kijken.