De tijd blijft vliegen, en wij blijven varen. We zijn inmiddels alweer twee weken verder, en al ruim vijf weken aan boord. We komen amper toe aan het schrijven van berichten, omdat er gewoon wel altijd wat te doen is. Vorige week waren we nog in India, waarna we de oversteek naar Salalah, Oman, maakten. In Salalah konden we ’s avonds de wal nog op, en een bezoek brengen aan het zeemanshuis daar: Oasis Club. Leuke tent, maar wel erg druk. We moesten ruim een uur wachten op ons avondmaal. Ach ja, wat maakte het ook uit: qua drankjes werden we wel meteen bediend.
Berichten in de categorie 'Reisverslagen'
Het is bijna zo ver! 6 September monster ik aan op de Happy Dover in China. De Happy Dover is een zwaarladingschip van BigLift. Het begin van mijn stage heeft een maandje vertraging op gelopen doordat geen van de schepen op plekken lagen waar ik aan boord kon komen.
Warm, ontzettend warm. Zo warm dat je elke slok water die je neemt terug ziet in de kleur van je overal. Zo warm dat de kolorkut (waterfinding paste) al rood wordt voordat je het hebt kunnen smeren. Zo warm dat de overflow van de ballasttanks verdampt voordat het water het dek raakt. De zeewatertemperatuur zo hoog dat de vissen in je haakje bijten zonder dat er aas aan hangt omdat het in de keuken van de kok kouder is dan in het water. Zo warm dat je eigenlijk elke 10 minuten schone sokken aan zou moeten trekken. Zo warm dat de leidingen van de airco dichtvriezen.
Iets later dan gepland, maar hier is dan nu het verslag van de derde week op de Maersk Kimi. Het was een vrij drukke week. Na Aqaba zetten we, zoals te lezen was in mijn vorige verslag, koers over de Rode Zee richting Jeddah, Saudie-Arabië. Hier kwamen we vorige week donderdag aan. De aanloop naar de terminal was wel interessant, want voor de havenmond bevinden zich enkele riffen, waar we natuurlijk omheen moesten. Na aankomst was het weer brug afsluiten, en verder werken aan dek door het controleren de geladen en geloste containers.
Ja hoor, we zijn onderweg naar Algarije! Welke haven we naar toe gaan is nog niet bekend, maar dat maakt niet uit. Voorlopig zijn we er toch nog niet. Op moment van schrijven liggen we ergens op de Noordzee waar we toch wel wat drukkere dagen achter de rug hebben. Het laden in Kaskinen verliep voorspoedig, de stuwadoors verstonden hun vak erg goed en het ruim werd dan ook al puzzelend vakkundig volgelegd met hout. Echter paste niet al het hout in het ruim en moest er dus een deklast gezet worden. Dit vraagt enige voorbereiding en hier zijn we dus ook optijd mee begonnen. Ruim 2 was al afgetopt met hout en de luiken konden ’s ochtendsvroeg om een uur of 6 voorbereid worden. We hebben grote stevige zeilen “tarplins” aan de randen van het dek gelegd. Het hout kon nu geladen worden. Toen de 2 lagen hout (ongeveer 2.5 meter hoog) lagen konden de tarplins over het hout heen getrokken worden. Hierdoor creëer je een grote verpakking op je dek. Vervolgens hebben door middel van kettingen het hout vast gesjort aan het dek. Het opspannen van de kettingen gebeurd met 4 mensen, er komt behoorlijk wat spanning op te staan.
